Nieuws

Krantenartikel LC 15-9-2022

‘We zorgen voor elkaar, DEI is de maatschappij in het klein

Doen wat je belooft, iedere dag weer. Passie en professionaliteit verenigen zich in
Aukje van der Meulen, oprichtster en directeur van DEI Dagbesteding en Integratie
in Sint Jacobiparochie. Zorg verlenen aan mensen die het nodig hebben, hard nodig
hebben. Toewijding en betrokkenheid met de voeten in de Bildtse klei

Haar boerderij en het omringende land vormen een heerlijke omgeving. De zestig clienten van DEI Dagbesteding en Integratie voelen zich er thuis. Ruimte, uitzicht, een groentetuin, paarden, fruitbomen, het is er allemaal. Inclusief een prachtig binnen met een gezamenlijke ruimte om te eten of activiteiten te doen, een sport- en bewegingsruimte, een ruimte om je af te zonderen zonder prikkels. En een team van zes zorgprofessionals en van vrijwilligers dat iedere dag klaar staat om ondersteuning en begeleiding te bieden aan mensen met een lichamelijke, verstandelijke, zintuigelijke beperking en, of, een psychiatrische stoornis. ,,Wij ondersteunen mensen uit de hele Waadhoeke. We accepteren ze zoals ze zijn, ze kunnen hier zichzelf zijn in geborgenheid en veiligheid. We geloven niet in doelgroepjes zus of zo, we zijn een afspiegeling van de maatschappij, in een rolstoel of niet en met of zonder verslaving. Alles loopt hier door elkaar, we hebben alle leeftijden vanaf 18 jaar. Juist het feit dat we een hele brede doelgroep hebben, maakt wie ze zijn en waarom mensen het hier naar hun zin hebben. We zijn een mini[1]maatschappij.” Een leven in de zorg Na een leven in de zorg op allerlei niveaus start Aukje van der Meulen zeven jaar geleden haar bedrijf voor dagbesteding in Sint Annaparochie. In 2019 verhuist ze naar de boerderij aan de Koudeweg. Ze woont in het voorhuis en de deel is verbouwd tot huiselijke en functionele omgeving voor dagbesteding en het kantoor. ,,Het was een spong in het diepe, maar na jaren in de zorgketen, pasten dat strikte systeem en ik niet meer bij elkaar. Ik wilde geen vergaderende manager meer zijn, maar een zorgverlener voor mensen. Weg uit de hokjesgeest, de vrijheid en de ruimte om te besluiten wat nodig is en daar naar handelen. Onze basis is gelijkwaardigheid en respect voor elkaar. Ja, het is soms complex, want groepshiërarchie en dynamiek bepalen het leven en de waan van de dag, vijf dagen per week. Mensen zijn hier vrijwillig, vergeet dat niet, voor een dag of meer dagen. We kijken wat nodig is vanuit passie, professionele zorg en met een helikopterblik, want je moet met gepaste afstand blijven kijken om te zien wat er speelt. Het vergt creativiteit, betrokkenheid en maatwerk, want geen mens is gelijk en je weet nooit wat er gebeurt. Het is de kunst om mensen weer blij en gelukkig te maken met alles wat er in hun leven al speelt. Nooit ongevraagd, altijd met toestemming. En oordelen doen we hier niet, want dat is niet aan ons; wij zijn er om te helpen. Want wat de mensen in hun leven ook is overkomen, dat kan ons allemaal gebeuren. En dan is het heel fijn als iemand je de hand toesteekt en helpt. Gewoon omdat je mens bent, zoals wij allemaal.” ‘Het is de kunst om mensen weer blij en gelukkig te maken met alles wat er in hun leven al speelt’ Jezelf zijn in een veilige omgeving Helpen betekent dadendrang, betrokkenheid en nuchterheid. ,,Het is vooral doen, zorgen dat iets mogelijk wordt. Een situatie wordt opgelost, een ruzie gesust. De menselijke maat is het uitgangspunt. Je kunt als team van hulpverleners vinden dat iemand niet meer thuis kan wonen, maar hoe gaat het dan verder? Waar komt iemand dan terecht? Ons zorgsysteem is veelal gebaseerd op kostenafwegingen, reageren vanuit angst, hokjesdenken en lijstjes afvinken. Dat is wat mij in de zorgketen is gaan tegenstaan. Ik wil er zijn voor mensen, ze concreet ondersteunen in wat ze nodig hebben, het gevoel geven welkom te zijn. Deze kleinschaligheid en de omgeving helpen daarbij. Het is kleinschalig en dicht bij de natuur. Het is zo prachtig om te zien wat het met mensen doet: klein geluk als je al niet zoveel meer hebt. Veel van onze clienten zitten in een sociaal isolement. Hier krijgen ze aandacht en de ruimte om zichzelf te zijn, worden ze geprikkeld actief te worden, dingen samen te doen. En dan komt de glimlach weer op het gezicht. Genieten ze van bloemen plukken, kijken naar paarden, iets maken, samen de maaltijd koken of muziek maken. Dat is waar het omgaat: jezelf kunnen zijn in een veilige omgeving. Want hoe ongedwongen het hier ook lijkt, veiligheid voor het individu, de groep en voor alle medewerkers moet je altijd borgen.” We kunnen gerust wat hulp gebruiken Van passie en professionaliteit alleen kan DEI niet bestaan, benadrukt Aukje van der Meulen. „We hebben naast zorgprofessionals ook vrijwilligers en steun uit de omgeving nodig, mensen die ons af en toe met iets specifieks helpen. Veel van onze mensen kunnen bijvoorbeeld niet naar de sportschool en daarom is het geweldig dat wij een paar CIOS- studenten hebben die zich inzetten voor sport en spel op maat. Net als vrijwilligers die ons helpen met voedingsmiddelen en met koken, met creatieve activiteiten of het bezoek met een cliënt aan een arts of instantie. Mensen die het leuk vinden de kleding voor iemand te vinden, want sommige cliënten hebben nu eenmaal heel weinig. Daarom doe ik graag een oproep om ons te komen helpen. DEI Dagbesteding en integratie is de maatschappij en zo zijn wij: we zorgen voor elkaar en hebben wat over voor de ander.”

www.dei.frl

Loading...